Sposób ważenia prawdopodobnie ma swój początek w starożytności. Rozwój handlu i przemysłu w tamtym czasie wymusił potrzebę ważenia. Sposób ten stał się potrzebą i koniecznością. Początkowo ludzie handlowali przedmiotami na zasadzie wymiany. Kiedy jednak pojawiły się drogocenniejsze przedmioty (kosztowny kruszec) zaczęto domagać się dokładniejszego sposobu rozliczenia.

Pomysł pierwszych wag został zaczerpnięty ze sposobu przenoszenia towarów na drewnianych lub bambusowych drągach zawieszonych na ramieniu. W tym sposobie wykorzystuje się metodę równowagi przedmiotów zawieszonych na końcach, tak by się nie przechylały. Ułatwia to poruszanie się i utrzymanie równowagi osoby idącej.

Podobnie działa waga - na zasadzie dźwigni, która ma równoważyć ważone przedmioty.

W średniowieczu wagi były już bardzo popularne. Przyznawano miastom prawo posiadania wag miejskich, na których każdy kupiec musiał oficjalnie zważyć przywieziony towar. W „domach wagi” rezydował wyznaczony wag mistrz, który za swoje usługi pobierał stosowną opłatę. Nie obowiązywał jednolity system miar – trzeba było oznaczyć towar wedle systemu lokalnego. Później nastąpiło ujednolicenie pomiarów.

Dawne wagi nie były tak dokładne jak dzisiejsze, dlatego szukano różnych sposobów dokładniejszego pomiaru. W XVIII wieku pojawiły się urządzenia sprężynowe.

Na haku wieszano towar, sprężyna wyciągała się i wskazywała odczyt. Zaletą tej wagi był niewielki rozmiar i brak odważników. Taki pomiar nie był zbyt dokładny, dlatego nie dopuszczono go do użycia w handlu. Pomysł takiej wagi sprężynowej został wykorzystany w niektórych wagach kuchennych i wędkarskich.

Rewolucyjna okazała się w 1669 roku skonstruowana przez Francuza Gillesa Robervala waga z szalkami na górze urządzenia. Na jednej szalce kładło się produkt, na drugiej odważnik. Następnie sprawdzano, czy obie szalki są w równowadze tzn. czy szalki ułożone są na tej samej wysokości.

Waga to okazała się niezbyt precyzyjna, dlatego nie przyjęła się na dłużej. Na następną wagę trzeba było czekać aż 200 lat. Waga Josepha Berangera obecna po dzień dzisiejszy w wielu sklepach na całym świecie. Charakteryzowała się ozdobnym zdobieniem elementu służącego do wyznaczania równowagi. Przypominał on głowę kaczek lub łabędzi zwróconych do siebie dzióbkami.

Podstawa wagi była bardzo dekoracyjna. Niektórzy mówią, że dawne wagi mimo mechanizmu miały też duszę.

II wojna światowa zakończyła erę ozdobnych i użytkowych wag. Pojawiły się wagi elektroniczne, które z „aptekarską” dokładnością ważą nawet najmniejsze przedmioty.